De blokkade van Ricky Gervais

Wiens blokkade?

An sich maakt het niet uit wiens blokkade ik hier benoem, maar in dit geval van bewustwording zag ik op social media een même voorbij wandelen waarin de meester van droge menselijke humor maar weer eens zijn liefde voor rationaliteit benadrukte. Meestal drukt deze mens zijn liefde voor wetenschap hiermee uit, en kleineert hij er andere meer gevoelsmatige insteken mee.

‘Opinions don’t affect facts. But facts should affect opinions, and do, if you’re rational.’ – Ricky Gervais

Een beetje vergelijkbaar met hoe de aanhangers van Mensa zich schuldig maken aan de superioriteit van hun besluitvorming, los eraan voorbijgaand dat deze feiten evenzeer maar een opinie zijn.

Allemaal schuldig.

Zou Ricky het beseffen?

Zou hij vermoeden dat ook zijn zuurstoffelijke mening maar een mening van diezelfde strekking is, als degenen hij zo stoutmoedig ontmoedigt?

Geen ontsnappen aan.

De même bracht me intern instant naar het andere stokpaardje waar deze beroemdheid zo bekend voor staat: de voorliefde voor wetenschap en zijn aversie naar geloof.

Wat mij toch wel een glimlach ontlokt. Want door mijn ogen ziet het er anders uit.

Diezelfde wetenschap die in hun besluitvorming steeds achter ‘feiten’ aanloopt en tracht ze te duiden, niet eens zo accuraat, is een onderdeel van ware rationaliteit. Maar zeker en vast niet de overtreffende trap of lijm die alles bindt.

Toch als ik afga op het feit hoe deze gemeenschap elkaar onderling tegenspreekt, en steeds moet bijstellen wanneer een nieuwe opinie het wereldlicht ziet. En zelfs dat niet altijd doet.

Voor mij ligt er nog een spirituele laag van divinity als koepel boven ‘het is bewezen’ en zelfs boven klassieke psychologie en het filisofisch stuk.

Maar dat is dan mijn opinie.

De kern van een opinie

Met dezelfde ‘feiten’ komen we allen tot andere besluiten. Ieder mens is een bom van patronen die allen net iets anders bedraad zijn. Waardoor we op verscheidene wijzes naar feiten kijken.

Aangestuurd door ons persoonlijke eigen DNA bestaande uit 50% moederlijke genetica, 50% vaderlijke lijn, de mate van ontluiking en sensitiviteit ontlokt aan het leven dat we in dit nu bewandelen, al de bazaar we al ontmantelden en al datgene we nog voor ons uitduwen of radicaal blind voor blijven, onze interne emoties voorop, onze beïnvloeding door de externe emoties van anderen die tot ons komen. Noem maar op.

Ik heb het dan nog niet eens over de mate waarin we beschouwend ons eigen geheel zelf kunnen overzien. De mate waarin onze zelfreflectie ontwikkeld is…

Of de focus van een ziel om hier te komen ervaren.

Maakt dan de kern van een opinie niet juist het pivoteerpunt uit waarin een mens gaat van:

‘ik denk maar ik kan nog niet helemaal zien waarom’

– naar –

‘ik weet, want ik voelde en onderzocht dit’ en wordt het voor mij een feit? Misschien zelfs een collectief feit?

Als ik dit zo neerschrijf lijk ik uiteraard Ricky’s stelling te beamen.

Maar wat als de richting van besluitvorming niet alleen cyclisch is?

Wat als ze niet eendimensionaal is? Niet lineair?

Wat als ze daarentegen kris-kras door elkaar als een kluwen werkt, in alles daadwerkelijk met alles verbonden is?

De kracht van vragen stellen

Wat indien geen enkele wetenschapper z’n intuïtie beluisterde?

Wat als Tesla nooit bestaan had, Newton of andere? Het maakt niet uit welke opsomming ik hier neerpen; eender welke stelling/opinie ging vooraf aan een feit. En eender welke mening werd ooit gevormd door de combo: luisteren naar een inwendig stemmetje dat iets zacht fluisterde totdat dit een orkaan werd die niet meer te negeren viel over zaken die ons voorgeschoteld werden. Kwamen daar niet in hoge mate ook andere gevoelsmatigheden bij voorbij? Had een of andere download die we uit de ether plukten daar niet mee te maken? Hadden we ons nuttige rationele brein niet eerder nodig voor het vergelijk van al deze zaken naast elkaar te leggen?

Is dat geen ware rationaliteit?

Zijn daarom meningen niet altijd rationeel, al zijn ze divers?

En kan en moet een mening daarom net wel een voorlopig aangenomen feit als nieuw onderzoek ontwerpen? Eraan knagen zodat er meer expansie tot gevolg kan zijn?

Dit is een kip of het ei – vraagstuk…

…waarmee ik Ricky’s denkblokkade aanstip.

Een waarbij geloof zelfs het laken naar zich toetrekt, net als een mening.

Quantum gezien bepaalt juist wat we geloven – dus onze opinie – wel degelijk onze realteit. Het vormt ze zelfs. Iets wat die dierbare wetenschap van meneer Gervais, zelfs onderschrijft.

Dus welke wetenschap je aanhangt hangt eerder af van je wat je gelooft.

Trouwens ieder die al eens met een bewust observerende oog, onze huidige maatschappij bekeek, ziet zo dat er constant getracht wordt mensen van meningen te voorzien. Meestal dan nog eens die ‘meningen’ die ons dociel houden.

Hoezo kan een mening dan geen realiteit beïnvloeden? Dat doet ze constant en dit is een behoorlijk rationeel afweeg en verlijkingsproces, zij het vaak één dat we onbewust hanteren.

Het juk van science

Ik denk dat daar mijn schoentje wringt. Alsof feiten geijkt zijn. Alsof we daar niet allemaal onze eigen inbreng in meebrengen.

Natuurlijk is wetenschap waardevol.

Ik denk dan aan een andere quote:

“First, there’s no doubt that science is the most accurate lens on reality that humanity has developed so far.” – Dean Radin PhD

Het toffe is dan dat deze wijsheid uit de mond komt van een prof die in het gros van zijn uitgegeven bestsellers, dit toelicht op een wijze waarin gevoelsmatigheden, opinies en groei, wel degelijk ruimte laten voor BEWUSTZIJN.

Magie als antwoord

More so: Wetenschap en magie horen hand in hand te gaan dixit mister Radin. Bijvoorbeeld; in zijn boek ‘Real Magic’ geeft hij je een tastbaar verslag over hoe feiten beïnvloed kunnen worden, hoe emoties uitkomsten alterneren en (heel boeiend) hoe de wetenschappelijke wereld en peer review studies onderhevig zijn aan kleine persoonlijke meningen van fellow wetenschappers.

Grote aangenomen feiten vaker dan niet, op ego en angst floreren en alzo blijven bijdragen aan de misverstanden van zaken die als vaststaand aangenomen worden.

Hence; wat ik stel is dat een mening en een feit veel dichter bij elkaar liggen dan de heerlijke mens die meneer Gervais wilt aannemen.

Wat dan weer mijn mening is, die de feiten van mijn wereld aansturen.

Noot: Voor de lezer die nog niet hoorde over deze Dean Radin die ik hier aanhaal: deze professor onderzoekt op ‘rationele’ manier ESP (extra sensorische perceptie), telepathie en de verbeeldingkracht. Wat natuurlijk erg woe-woe klinkt, ware het niet dat hij dit in opdracht van de VS regering uitvoerde, en meewerkte aan het STARGATE programma; het psychic contra-spionage programma.

Radin houdt zich vooral bezig met de gedachtenkrachten, intenties en emoties onder gecontroleerde ‘wetenschappelijke’ omstandigheden te testen. De man biedt zijn publiek een visie aan die het midden houdt tussen geïnformeerde magie en hoe deze een sleutelrol speelt voor de verkenning van de nieuwe wetenschappelijke grenzen en begrenzing.

Dean Radin zijn boek kan je vinden op Amazon

Over welke rationaliteit heb je het Ricky?

Laten we vooral bloedeerlijk met onszelf blijven: rationaliteit is overschat.

Terwijl ik de woorden intik, valt mij het woord bloedeerlijk op. Mijn ADHD flow maakt een tweede connectie; namelijk de eerlijkheid van bloed zit in de mate van feiten en verlichting, de wijze waarop het met een intergraterdende werkwijze uitersten kan bijeenbrengen en tegenstellingen van ontwaken en lichtkwaliteiten kan vast houden. Als wij bloed onder een microscoop leggen; zien we weliswaar markers van onze biologische constitutie, maar de door de huidige wetenschap vastgelegde begrenzingen daarvan zijn ook maar in een vorige eeuw bepaald. Niet echt iets om van naar huis te schrijven dus.

Als ik bijvoorbeeld een ordinair iets als cholesterol wil duiden, kom ik als vanzelf in een kluwen van totale tegenstellingen vanuit die wetenschappelijke ‘feitelijke’ wereld terecht.

Door de boot een vrij grappig gegeven, geef toe!

Alles is verweven

Al bij al genomen weet ik ondertussen voor mezelf dat dit een mening en een feit voor mij voorstelt. Het is mijn mening van mijn feiten, en wat ik tracht is zoveel mogelijk markers in ogenschouw te nemen voor het vormen van mijn besluiten, die meningen en deze maar losjes vast te houden want de volgende verdieping kan zich elk moment aandienen.

Da’s hoe mijn rationaliteit werkt.

Wat zou meneer Gervais van dat feit zeggen?

Now go Beyond, met integrerende groeten,

∞ Tini ∞