assorted-color padlock lot on fence

'Mijn Liefste, ...' : de serie

Liefde

Mijn liefste, wat je niet doodt maakt je sterker,

is wat vaak gezegd wordt, maar ik moet al op voorhand zuchten als ik dit hoor, want het klinkt zo overdreven dramatisch.

Maar wat als de realiteit nog straffer is? En toch lichter. Wat als de energie liefde werkelijk begrepen zou worden? Wat als het allemaal waar is wat oude mystiek ons vertelt?

Wat als je door pijn moét gaan om je te ontwikkelen? Niet alleen jij en ik, maar wij allemaal? Is pijn werkelijk een ingangsportaal naar een hoger bewustzijn? Kan pijn een instrument zijn om een meer verfijnde frequentie te ontwikkelen? En als dat waar is; hoe werkt dat dan?

In de Mijn Liefste,… blog-serie, onthult Tini je haar geheimen van liefde en geeft je zo voeding om over te reflecteren, met als bedoeling dat deze spiegeling jou kietelt en triggert om jouw eigen ideeën over liefde, pijn en ware vreugde onder de loep te nemen. Ze neemt je mee op reis in haar gedachten, zodat je de transformatie mee kan voelen.

Want zij gelooft dat wanneer wij de handschoen opnemen en onszelf aan onszelf openbaren; wij mensen, bij onmetelijke schoonheid uitkomen. Zij gelooft dat iemand die zichzelf leert kennen, wanneer die een mens zijn schaduw en zijn schoonheid erkent, deze persoon een betere grip krijgt op waarom een leven loopt zoals het loopt. Zij gelooft dat wij onszelf steeds meer gaan eren in dit ontdekkingsproces, met mildheid als gevolg.

Mildheid wordt voorafgegaan door haar zusje berusting. In haar kalmte oceaan geeft berusting haar zusje mededogen een kans. Op dat specifieke punt emotioneel aangekomen, komt ware liefde in zicht; nog niet als de maan, maar als de symbolische vinger die naar de maan wijst.

De zachtheid is subliem nu, toch wijst deze emotie geen furie en woede af, ze wijst geen wraak af, ze wijst in feite niets af. Deze energie houdt begrip. Voor alles wat bestaat.

Zij kiest niet louter voor licht, en toch is ze net dat wat wij als licht benoemen. Zij kiest voor alles tegelijkertijd in inclusiviteit zonder veroordeling. Het is een vorm van bewust zijn en gevoeligheid zonder in de valstrik te stappen van de schaduw af te wijzen.

Het geschenk is juist dit proces van schaduwwerk.

Deze energie van zachte observatie blijft juist voor de grens van de abyss staan en houdt er halt.

Wanneer wij daar blijven staan en deze diepte in blikken, dwingt dit ons van te kijken en waar te nemen, met als gevolg een ruimer begrip.

Gevolg hiervan: een liefdevoller bestaan.

Tini verlangt naar liefde

Is pijn een instrument om te ontwaken?

Gaat dit generaties aan?

Is liefde echt sterker dan al de rest? En wat is die rest?

Groeien we wel op een roze wolk of is die te veilig?

In hoeverre kunnen we helen?

Wat geeft de hoogste geluksgraad?

Tini:

“Door te leven is iets essentieel in me veranderd.
Het vreemde was de vaststelling dat je van rauwe pijn eerst harder wordt, maar daarna ook weer mooier.
Eerst zet het je op slot, breekt het je, maar naderhand wrikt het je ook weer open. Dan voelt alles zoveel ruimer en kan je met andere ogen naar ‘pijn’ kijken!
Ik heb zoveel geleerd! Hoe weinig liefde en bevestiging er nodig is om veel meer liefde te genereren. Hoe moeilijk het is om blijvend boos te zijn. Hoe pijn doen, pijn doet. Hoe goed het voelt respect voor jezelf te krijgen en hoe ik begripvol naar mezelf dien te zijn wanneer ik me verloren en alleen voel.
Ik wil anderen tonen dat ze niet alleen zijn, dat wij allen – allemaal en zonder uitzondering – achter de schermen, door veel meer gaan, dan wij doorgaans van elkaar aannemen.
Ik wil het taboe doorbreken en de schaamte uitbannen. Voor iedereen!
Ik wil tonen dat liefde in al zijn vormen echt het antwoord is.
Als ik dat daadwerkelijk meen, dan ben ik het verplicht daar zelf de eerste stap voor te zetten. Want zonder actie verandert er niets. En ik wil dat dat verandert!”

Durf jij?

Die rollercoaster mee aangaan?

Dat prikkelend, zelf-uitdagend proces opnemen?

Waarin we de realiteit zoals we die kennen, verwerpen, ten gunste van iets wat we nog niet kennen, maar waar we wel naar verlangen.

Durf jij jezelf tot op het bot te leren kennen?

Durf jij breken met onze gebruikelijke conditioneringen en het onderzoek opnemen naar verborgen angsten maar ook de occulte schatten?

Durf jij zoeken naar liefde op ongebruikelijke plaatsen? Of het vinden op hoogst vreemde momenten?

Heb jij die moed?

Dan is ‘Mijn Liefste,…‘ de serie voor jou!

Sensationeel, voyeuristisch, adembenemend en ademgevend?

Hoe het ook zij:

Tini neemt je mee naar haar breek- en belongingsmomenten.

Op haar intieme wijze deelt ze kundige + onkundige liefdesopnames met je.

Om bij te huilen, boos mee te worden, te lachen en te knikken.

Soms zal je jezelf herkennen. Soms zal je haar willen troosten. Andere momenten ga je haar door elkaar willen schudden of in de hoek zetten.

Schock als effect sluit ze niet uit. Wees lief voor jezelf als dit proza leest en neem deze korte poëtische stories mondjesmaat op. Ze werken namelijk nog door op je, lang nadat je hen jouw aandacht gaf.

Tini maakt je zo een medereiziger van haar schaduw pelgrimage.

Ben je bekend met schaduwwerk? Het is dat proces van jezelf de spiegel voorhouden; en als die spiegel niet barst, dan doe je het nog niet radicaal genoeg.

Even radicaal trek je de verantwoording die bij de ander hoort, zonder pardon van jouw eigen schouders en geef je die met een resolute ‘basta’, terug aan de ander waar deze bij hoort.

Wat overblijft is een pure nieuwe ‘jij’, eentje die je bedoeld was altijd al te zijn. Je was het al, je wist het gewoon nog niet daar je dit pad nog niet bewust betrad.

Mijn liefste, …

is kortom de reeks die pakt en bij het strot grijpt, of volledig koud laat. Een weg daartussen is er niet.

Effectief zijn dit Tini haar verhalen; de dingen ze leefde en de zaken die haar de-vrouw-die-ze-vandaag is, aan haarzelf onthulden.

Ze schenkt ze jou.

Want verhalen delen doet ons helen!

Now go Beyond! Met warme integrerende groeten,

∞ Tini ∞

(Zet je notificatie-bel aan om geen aflevering te missen!)